Pracownikowi przywróconemu do pracy należy wypłacić zaległe wynagrodzeni
Prawomocny wyrok sądu o przywróceniu pracownika do pracy jest wiążący. Dyrektor musi ponownie przyjąć do pracy zwolnionego pracownika, który ma się 7 dni - o
d dnia uprawomocnienia się wyroku biegnie - na zgłoszenie gotowości do pracy.
Prawomocny wyrok sądu o przywróceniu pracownika do pracy jest wiążący. Dyrektor musi ponownie przyjąć do pracy zwolnionego pracownika, który ma się 7 dni - od dnia uprawomocnienia się wyroku biegnie - na zgłoszenie gotowości do pracy.
Przywrócenie nauczyciela do pracy polega na tym, że uprzednio zakończony stosunek pracy (na poprzednich warunkach zatrudnienia) zostaje reaktywowany na nowo (na przyszłość) – bez potrzeby nawiązywania nowego stosunku. Gdy nauczyciel w terminie ustawowym zgłosi się do pracy po uprawomocnieniu się wyroku restytuującego stosunek pracy, to stosunek pracy zostanie podjęty na nowo i po jego zakończeniu dyrektor placówki powinien wystawić nowe, kolejne świadectwo pracy.
Wynagrodzenie za czas bez pracy
O wysokości zaległego wynagrodzenia decyduje w jakich okolicznościach został zwolniony pracownik przywrócony do pracy. Należy rozpatrzeć dwa przypadki:
-
Nieuzasadnione lub niezgodne z prawem wypowiedzenie stosunku pracy przez dyrektora.
Nauczycielowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy - nie więcej jednak niż za 2 miesiące; natomiast gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem w wieku przedemerytalnym, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego - wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to również przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo jeśli rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego np. ochrona stosunku pracy działaczy związkowych.
-
Niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy przez dyrektora bez wypowiedzenia.
Nauczycielowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39 Kodeksu pracy (w wieku przedemerytalnym), albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo jeśli rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.
Zapamiętaj!
Przy ustalaniu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, przysługującego pracownikowi przywróconemu do pracy, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
Jeżeli w okresie po rozwiązaniu stosunku pracy nauczyciele otrzymali podwyżkę wynagrodzenia, a nauczyciel zostanie przywrócony do pracy, to będzie mu przysługiwało wynagrodzenie uwzględniające tę podwyżkę.
Nauczycielowi przywróconemu do pracy prawomocnym wyrokiem sądu do okresu zatrudnienia, oprócz faktycznego okresu pracy w danym roku szkolnym, należy uwzględnić także okres, za który przyznano wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Za okres bez pracy nie przysługuje świadczenie z ZFŚS
Przywrócenie do pracy nie daje nauczycielowi natomiast podstaw do domagania się innych świadczeń socjalnych za okres, w którym pozostawał bez pracy. Osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń ZFŚS są bowiem pracownicy, emeryci i renciści – byli pracownicy oraz członkowie ich rodzin. Po rozwiązaniu stosunku pracy nauczyciel, który nie przechodzi na emeryturę, rentę lub świadczenie kompensacyjne, nie jest uprawniony do korzystania ze świadczeń. Prawo to nabywa ponownie dopiero po przywróceniu do pracy.
Podstawa prawna:
-
Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.) – art. 39, art. 47, art. 57 § 1 i 2.
-
Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.) - art. 2 pkt 5.
-
Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz. 289 ze zm.) - § 1 pkt 1.
